جبه

جُبّه

ردایی بلند و گشاد و آستین‌دار که روی همۀ تن‌پوش‌های دیگر می‌پوشیدند. جُبَّه عمدتاً مردانه بود و در دورۀ قاجار، صاحب‌منصبان و دولتمردان عالی‌رتبه و نیز تجار به تن می‌کردند. برخی از جبه‌ها بسیار مجلل بود؛ به‌طوری‌که از خز یا پارچه‌های گلابتون دوخته می‌شد و یا با مروارید و حاشیه‌دوزی طلایی تزئین می‌گردید. نوعی دیگر خرقۀ پشمین شبیه جبّه را به‌نام «شولا» روستاییان و درویشان می‌پوشیدند.