جناس آوایی
جِناس آوایی (alliteration)
در نظم و نثر، استفاده از واژه‌هایی که در یک عبارت یا مصرع با صدای واحدی آغاز می‌شوند، همچون در این نمونه: دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن. در ادبیات قدیم رایج بود و امروز نیز در اصطلاحاتی مانند «بگی ف میگه فرحزاد» به‌کار می‌رود. این صناعت در شعر نو برای تأکید بر بعضی صور خیال یا برخی واژه‌ها به‌کار می‌رود. در جناس آوایی عموماً مصمَّت‌ها یا حروف بی‌صدا تکرار می‌شوند، ولی نوعی جناس آوایی هم وجود دارد که بر تکرار مصوّت‌ها یا حروف باصدا مبتنی است. نیز ← ترصیع.