حافظه
حافظه (memory)
در روان‌شناسی، توانایی انباشت و فراخوانی مشاهدات[۱] و احساس‌ها[۲]. به‌نظر می‌رسد حافظه در مکان خاصی از مغز قرار ندارد و به تغییر مسیر حرکت تکانه‌های عصبی در مغز وابسته است. استفادۀ منظم از حافظه سبب تقویت آن می‌شود، زیرا پیوند بین سلول‌های عصبی[۳] (یاخته‌های عصبی) در مغز به مسیرهای ماندگار[۴] تبدیل می‌شود. رخدادهای ذخیره‌‌شده در حافظۀ کوتاهمدت[۵] به‌سرعت فراموش می‌شوند، در حالی‌که رخدادها در حافظۀ بلندمدت[۶] سال‌ها دوام می‌یابد و فراخوانی اطلاعات و شناخت اشخاص و مکان‌ها در دوره‌های طولانی را امکان‌پذیر می‌کند. حافظۀ کوتاهمدت ممکن است تحت تأثیر بیماری و دارو مختل شود، اما حافظۀ بلندمدت دربرابر چنین تغییراتی مقاوم است. حافظه با افزایش سن تغییر می‌کند و اشخاص سالم ممکن است پس از ۴۰سالگی به‌طور طبیعی دچار کاهش حافظه شوند. امروزه، تحقیقاتی برای کشف شالوده‌های زیستی‌شیمیایی و الکتریکی حافظۀ انسان آغاز شده است. سالمندانی که تحصیلات عالی دارند، کمتر دچار کاهش حافظه و مشکلات مربوط به فکرکردن می‌شوند.