حرف اضافه

(یا: نقش‌نما) در اصطلاح دستور زبان، کلمه یا گروهی کلمات نامستقل که قبل از اسم می‌آید و آن را وابسته و متممِ کلمۀ دیگر یا کلّ جمله قرار می‌دهد. حرف اضافه به دو دستۀ ساده و مرکب تقسیم می‌شود. حرف اضافۀ ساده آن است که بیش از یک تکواژ نیست و در زبان فارسی محدود است. مثلِ: «تا»، «با»، «چون»، «در»: «از دمِ صبحِ ازل تا آخر شام ابد». حرف اضافۀ مرکب آن است که بیش از یک تکواژ باشد. حرف اضافۀ مرکب در زبان فارسی رو به گسترش است و ساختمان آن متشکل است از: حرف اضافۀ ساده + اسم+ کسرۀ اضافه همچون «به‌عنوانِ»، «از برایِ»، «به‌خاطرِ» «از جانبِ»، «باوجودِ»، «درپیِ». مثال: «من از طرفِ رئیس مسئول برگزاری جلسه شده بودم».