حافظیه
حافِظِیّه
(یا: آرامگاه حافظ) پایین‌تر از دروازه قرآن شهر شیراز در اوایل خیابان خرابات. بنای یادبود اصلی در ۱۱۸۷ق و دورۀ کریم‌خان زند ساخته شده بود که از ایوانی با چهار ستون سنگی و دو اتاق در دو طرف آن تشکیل می‌شد. قبر حافظ در قبرستان پشت بنا در محوطه‌ای نرده‌کشی شده قرار داشت. بنای کنونی که معمار طراح آن آندره گدار است، در فاصلۀ سال‌های ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۷ش با افزودن شانزده ستون سنگی به چهار ستون اولیه در ایوانی به طول ۵۶ متر و تزیینات گچ‌بری، کاشی‌کاری و نقاشی و حک اشعاری در جاهای مختلف احداث شده است. آرامگاه حافظ نیز به‌صورت سکویی با هشت ستون سنگی و سقف و گنبدی با نمای مسین و تزیینات کاشی‌کاری در محل اصلی در موازات ایوان بزرگ در نارنجستانی خرم و باصفا با دو حوض مستطیل‌شکل بنا شده است. پوش زیرین گنبد، با کاشی‌های معرق بسیار زیبا و یک غزل حافظ تزیین شده است. پوش خارجی به‌صورت گنبد ترک‌داری است که کلاه قلندران و درویشان را به‌خاطر می‌آورد و پوششی مسین دارد. در جوار مزار حافظ مقابر دیگری نیز قرار دارد. آرامگاه خانوادگی قوام‌الملک شیرازی در جنوب محوطه شامل یک حیاط با دو باغچه و یک حوض و یک تالار، همچنین مقبرۀ اهلی شیرازی، سید مجتهد کازرونی، محمدهاشم ذهبی، میر نظام‌الدین دستغیب، لطفعلی صورتگر، مهدی حمیدی شیرازی و محمدخلیل رجایی و در شمال محوطه مقبرۀ قاسم‌خان والی قرار دارد که از تالار آن به‌عنوان کتابخانه استفاده می‌شود.