خزل

خِزِل

طایفۀ کُرد ایران، از طوایف ناحیۀ ایلام، مرکب از تیره‌های قلی‌وند، مرشدوند، خضروند، شمس‌الدین‌وند، فرهادوند و جز آن‌ها، مشتمل بر ۵۱۴ خانوار. ییلاق این طایفه در ارتفاعات شهرستان شیروان چرداول و قشلاق آنان در مهران و دشت میمک است. جمعیت خزل‌ها در گذشته بسیار بیشتر از امروز بوده است. به نوشتۀ ناصرالدین‌شاه جمعیت خزل‌های پشتکوه لرستان که از نهاوند مهاجرت کرده بودند، در آن زمان بالغ بر ۱۰۰۰ خانوار بود. رشد یک‌جانشینی از تعداد چادرنشینان طایفۀ خزل کاسته است. هم‌اکنون صدها خانوادۀ خزل در دهستان‌های آسمان‌آباد، چرداول، چوار و کارزان استان ایلام اسکان گرفته‌اند و تعدادی نیز در شهرهای ایلام و مناطق همجوار آن ساکن شده‌اند. خزل‌های چمچمال، در اوایل کار کریم‌خان زند، به طرافداران او پیوستند. خزل‌های پشتکوه، اتباع والیان موروثی پشتکوه بودند. اینان در زمان ناصرالدین‌شاه دو دسته از فوج نظامی پشتکوه را تأمین می‌کردند.