خزرج
خَزْرَج
قبیلۀ عرب قحطانی، از قبایل ازد، ساکن مدینه، مرکب از تیره‌های بنونجّار، بنوغَنْم بن مالک، بنی‌جَدیله، بنی‌معاویه، بنی‌الحارث، بنی‌خِدْرَه، بنی‌غَنْم بن عدی، بنی‌سالم، بنی‌ساعد بن کعب، بنی‌غَنم بن عوف، بنی‌سَلْمِه و بطون دیگر. اوس و خزرج ظاهراً در سال‌های بعد از ویرانی سد مأرب، در نیمۀ قرن ۵م به یثرب مهاجرت کرده بودند. اوسیان (← اوس) در جنوب و شرق و خزرج‌ها در شمال غربی مدینه ساکن شدند. اینان برای صیانت از خود با یهودیان مدینه که مردمی قدرتمند بودند، پیمان دوستی بستند. این پیمان بعد از این که اعراب قدرتی به‌دست آوردند، به‌دست مالک بن عجلان شکسته شد و به‌دنبال آن، دوستی اوس و خزرج نیز از میان رفت و دشمن یکدیگر شدند. این دشمنی‌ها تا ظهور اسلام و هجرت پیامبر اسلام به مدینه باقی بود. پیامبر اسلام (ص) پس از هجرت به مدینه و رفع اختلافات دو قبیله، به آنان لقب انصار داد. بسیاری از مردم خزرج، طرفدار معاویة بن ابی سفیان بودند و در جنگ بر ضد امام علی (ع) شرکت داشتند. گروهی از خزرج‌ها به مصر مهاجرت کردند و گروهی دیگر به اندلس رفتند. خزرج‌های خوزستان، مشتمل بر تیره‌های خزرج ترکی، خزرج عبدالله و خزرج لطیف، بیشتر در موسیان و بعضی روستاهای واقع در اراضی میان رودخانه‌های دز و کرخه و بعضی مناطق اطراف شوش و اهواز سکونت دارند.