فرنگیس
فَرَنْگیس
در شاهنامۀ فردوسی، دختر افراسیاب، زن سیاوش، و مادر کِیخُسرو. سیاوش، پس از این‌‌که در توران دختر پیران را به همسری گرفت، به توصیۀ پیران، با فرنگیس نیز ازدواج کرد. یک سال بعد سیاوش و فرنگیس به خُتَن رفتند و سیاوش در آن‌جا سیاوُشگَرد را ساخت و در آن میان کاخ زیبایی برای فرنگیس برپا کرد. افراسیاب، پس از کشتن سیاوش، فرنگیس را که پنج‌ماهه از او باردار بود زندانی کرد. اما پیران، فرنگیس را به خواهش از افراسیاب گرفت و قول داد تا چون فرزند او به‌‌دنیا آمد کودک را به افراسیاب بدهد. آن‌گاه فرنگیس را به خُتَن برد و به همسر خود گُلشَهر سپرد. پس از زادن کِیخسرو، پیران کودک را به شبانان دو قلو سپرد. کیخسرو بالید. افراسیاب فرمان داد تا فرنگیس و کیخسرو به سیاوشگرد بروند. در این هنگام گیو که به‌‌دنبال کِیخُسرو به توران آمده بود مادر و پسر را یافت و آن‌ها را به رفتن به ایران تشویق کرد. کِیکاوس، فرنگیس را بانوی بانوان می‌خواند و کیخسرو او را مادر پارسا می‌نامد. فریبرز از رستم خواست تا فرنگیس را برای او خواستگاری کند و فرنگیس به اصرار وی پاسخ مثبت داد.