فزاره
فَزارَه
قبیلۀ بزرگ عرب، از قبایل عدنانی، مرکب از پنج تیرۀ اصلی به نام‌های عدی، سعد، شیخ، مازن و ظالم. دو گروه بنوالعشرا و بنوالغراب از تیره‌های ظالم بودند. منازل اولیۀ این مردم در ناحیۀ وادی‌القرا در نجد قرار داشت. فزاریان، بعد از جنگ خیبر اسلام آوردند. بسیاری از اینان در سال‌های اول تصرف شام و مصر به آن سرزمین مهاجرت کردند و به‌تدریج تا برقه و طرابلس و حتی مغرب دور پیش رفتند. بقایای فزاریان هنوز در شام و مصر دیده می‌شود. این مردم در تصرف ایران شرکت داشتند. قضاوت فارس بیش از دو قرن با خاندانی از نسل ابی‌بردۀ فزاری بود. شعبۀ دیگر این خاندان از دورۀ سلطان محمود غزنوی تا قرن ۶م قضاوت غزنین را برعهده داشت. عمر بن هبیره، امیر عراق، در اواخر قرن اول از بزرگان این قبیله بود.