هپتنگهایتی
هَپْتَنْگهایتی (یسن‌های هفت فصل)
(یا: هفتها) یکی از بخش‌های اوستای گاهانی است. اوستای گاهانی تنها مأخذ معتبر در خصوص زندگی زردشت و آموزۀ اوست. یَسْنْ‌های هفت فصل مشتمل بر یسن‌های ۳۵ تا ۴۱ و پس از گاهان قدیم‌ترین بخش اوستا و به نثر است. مطالب هپتنگهایتی یا «هفتها» از این قرار است: یسن ۳۵: تحقق و دستیابی به نیکی؛ یسن ۳۶: تقدس آتش؛ یسن ۳۷: بی‌مرگان مقدس؛ یسن ۳۸: فراخواندن آب‌ها؛ یسن ۳۹: روان‌های حیوان و انسان؛ یسن ۴۰: دعای خیر؛ یسن ۴۱: ستایش‌ها. شکی نیست که گویش «هفتها» همان گویش گاهانی است و وجوه اشتراک بسیاری میان این دو متن اوستای کهن وجود دارد، مانند جایگاه اهوره‌مزدا و یا نبودن نامی از ایزدانی که در اوستای متأخر آمده‌‌اند، مانند میثره، اردوی سورا اناهیتا. اما تفاوت‌های چشمگیری نیز میان این دو متن مشاهده می‌شود مانند تفاوت در به‌کار بردن نام خدا که در گاهان مزداـ اهوره و در «هفتها» اهوره ـ مزداست. پورداود «هفتها» را به زبان فارسی ترجمه کرده است.