پارک ملی گلستان
پارک ملّی گلستان
نخستین پارک ملی ایران، در منتهی‌الیه جنگل‌های شمالی در استان گلستان بین شهرستان‌های گنبد قابوس و بجنورد. تا پیش از سال ۱۳۳۶ش شکارگاهی معروف بود. پس از چندبار تغییر نام، در ۱۳۴۶ جزء پارک‌های وحش سازمان شکاربانی و نظارت بر صید اعلام شد. در ۱۳۵۰، منطقۀ حفاظت‌شدۀ قرخود با ۳۴هزار هکتار ضمیمۀ آن شد و سه سال بعد پارک ملی گلستان نام گرفت. در ۱۳۵۷ منطقۀ قرخود از آن جدا شد و مساحت پارک به ۸۹۵ ,۹۱ هکتار رسید. منطقه‌ای کوهستانی و نقطۀ شروع آن قریۀ تنگراه در منتهی‌الیه غربی پارک است. در شمال گرگان در قریۀ دشت در جهت شمال، به بزرگراه تهران ـ مشهد متصل می‌شود. انتهای آن رباط قره‌بیل در ۱۲۰کیلومتری بجنورد است. ورودی‌های شرقی و غربی آن بر سر راه، بزرگراه آسیایی قرار دارند. روستاهای بسیار که در شمال غربی و غرب پارک ترکمن‌نشین‌اند، آن را احاطه کرده‌اند. از کوه‌های خشک صخره‌ای، دره‌ها، تپه‌ماهورها، جنگل‌های کوهستانی، کوه‌های استپی و دشت‌های خشک و هموار تشکیل شده‌اند. رودها، چشمه‌ها، آبشارها و گیاهان گوناگون آن مناظر بسیار زیبایی دارند. ارتفاعات آن بین ۴۵۰ تا ۲,۴۱۱ متر از سطح دریا متغیراند. آب‌وهوای آن از سه اقلیم خشک، نیمه‌خشک و نیمه‌مرطوب تشکیل شده که وجود پوشش‌های گیاهی متنوع از استپی خشک تا جنگل‌های انبوه و زیست جانوران بسیار متنوع را در آن امکان‌پذیر کرده است. از ۱۰۰۰ گونۀ گیاهی آن می‌توان زعفران، ثعلب، لاله سرنگون، علف پنبه‌ای، گل سنبل طوسی و زنبق پروانه‌ای را نام برد. ۶۹ گونه پستاندار از‌جمله مرال، شوکا، خرس قهوه‌ای، پلنگ، گربۀ وحشی و گراز، ۱۵۰ گونه ماهی از جمله قزل‌آلای رنگین‌کمان و دو گونه دوزیست در آن زندگی می‌کنند. دیگر دیدنی‌های آن موزۀ حیات وحش میرزا بایلو و شکارگاه‌های لووه، دشت و تخته ایران است.