راسبیه

راسِبیّه

از نخستین فرقه‌های خوارج، پیروان عبدالله بن وهب راسبی. او عثمان، طلحه، زبیر، عایشه، صحابه و امام علی‌(ع) را لعن و دشنام می‌گفت و اولین امام و رهبر گروهی از خوارج در جنگ نهروان بود. راسبیه پیش از این جنگ، عبدالله بن خَباب ارت، صحابی پیامبر اسلام‌ (ص)، را به‌قتل رساندند و شکم بسیاری از زنان را دریدند و عده‌ای را فجیعانه کشتند. عبدالله راسبی سرانجام در نهروان کشته شد (۳۸ق). پیروان این فرقه مرتکبان گناه کبیره را کافر و مشرک می‌پنداشتند و تجاوز به جان و مال و ناموس آنان و حتی ریختن خون فرزندانشان را مباح می‌دانستند.