رای (حقوق)
رأی (حقوق)
(در لغت به‌معنای عقیده و نظر) در اصطلاح حقوق، به‌معنای اعم تصمیمی که مرجع رسیدگی اعم از دادگاه یا دیوان کشور یا مرجع داوری یا هیئت‌های حل اختلاف یا کمیسیون‌های مالیاتی یا کارگری و امثال آن‌ها پس از انجام رسیدگی دربارۀ موضوع دعوی و شکایت اعلام می‌کند و در معنای اخص، تصمیم مرجع قضایی است که بعد از اعلام ختم رسیدگی به‌صورت کتبی صادر می‌شود و به امضای قاضی یا قضات صادرکننده می‌رسد. رأی دادگاه روی کاغذهای مخصوص نوشته می‌شود که دادنامه نام دارد. به‌موجب مادۀ ۲۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی، رأی دادگاه پس از انشا، دستی باید نوشته شود و به امضای دادرس یا دادرسان برسد و نکات زیر در‌آن رعایت گردد: ۱. تاریخ صدور آن؛ ۲. مشخصات اصحاب دعوی یا وکیل یا نمایندگان آنان با قید اقامتگاه؛ ۳. موضوع دعوی و درخواست طرفین؛ ۴. جهات، دلایل، مستندات، اصول و مواد قانونی که رأی براساس آن‌ها صادر شده است؛ ۵. مشخصات و سمت دادرس یا دادرسان دادگاه. رأی در امور ترافعی صادر می‌شود و باید قاطع دعوی باشد و تکلیف موضوع مطروحه را جزئی یا کلی معلوم نماید. طبق مادۀ ۲۹۹ «چنانچه رأی دادگاه راجع به ماهیت دعوی و قاطع آن به‌طور جزئی یا کلی باشد، حکم و در غیر این صورت قرار نامیده می‌شود».