پاخلبل ، یوهان (۱۶۵۳ـ۱۷۰۶)
پاخِلْبِل، یوهان (۱۶۵۳ـ۱۷۰۶)(Pachelbel, Johann)
ارگ‌نواز و آهنگ‌ساز آلمانی. با این که امروزه یگانه اثر معروف او کانُن و ژیگ[۱] در ر ماژور برای سه ویولن و کنتینوئو است، خود او از آهنگ‌سازان بزرگ و پیشرو موسیقی مذهبی و آثار مخصوص ساز کلاویه‌دار برشمرده می‌شد، و یوهان سباستیان باخ[۲] از او تأثیر پذیرفته بود. پاخلبل در خانه از هاینریش شومر[۳] تعلیم گرفت و در حدود ۱۶۷۱ـ۱۶۷۲ به وین[۴] رفت. بین سال‌های ۱۶۷۷ و ۱۶۹۵ به‌ترتیب ارگ‌نواز شهرهای آیزناخ[۵]، ارفورت[۶]، اشتوتگارت، و گوتا[۷] شد و در ۱۶۹۵ مقام ارگ‌نواز کلیسای سان زبالدوس[۸] را در نورنبرگ[۹] به‌دست آورد؛ او از مهم‌ترین پیشینیان باخ است. ازجمله آثار اوست: موسیقی کلیسایی، آوازی، و کرال موسیقی آوازی، آریاها، موتت‌ها، کنسرتوهای مذهبی (کانتات‌ها)، یازده ماگنیفیکات، ۹۴ فوگ ارگ برمبنای ماگنیفیکات، پرلودها و واریاسیون‌های ارگ برمبنای کرال‌ها. آثار دیگر سوییت‌هایی برای دو ویولن، شش دسته واریاسیون برای هارپسیکورد هکساکردوم آپولینیس[۱۰] (۱۶۹۹).