فیاض، نقولا (۱۸۷۳ـ۱۹۵۸)

فَیّاض، نِقولا (۱۸۷۳ـ۱۹۵۸)

شاعر، نویسنده، مترجم، و پزشک لبنانی. برادر کهتر الیاس فیاض. دانش‌آموختۀ مدرسۀ طب فرانسه در بیروت (۱۸۹۹) و پاریس بود. برای کار به قاهره رفت و، پس از مرگ الیاس، به بیروت بازگشت. نمایندۀ مجلس و بعداً مدیر‌کل پست لبنان شد. در ادبیات، به‌ویژه شعر مدرن و سمبولیسم فرانسه، ورزیده بود. دریاچه اثر لامارتین و مرا به یادآر سرودۀ موسه را ترجمۀ منظوم کرد که در جهان عرب شاهکار شناخته می‌شوند. معتقد بود که التزام به یک وزن و یک بحر در شعر ضرورت ندارد. وصالِ خیال را در مجلۀ حریت بغداد (۱۹۲۴) چاپ کرد که در آن از زحافات بحر رمل و مصاریع کوتاه و بلند استفاده کرده و خود آن را شعر رها [طلق] نامیده بود؛ از این نظر، بر همۀ شاعران مدرن عرب تقدم دارد. نقولا، علاوه‌بر ترجمۀ آثار تاریخی و علمی از فرانسه، چند کتاب طبی و مقالات متعدد ادبی در مطبوعات منتشر کرده است. از آثارش: بابونه (بیروت، ۱۹۵۰)؛ بعد از غروب (بیروت، ۱۹۵۷).