پس خوراند زیستی (پزشکی)
پَس‌خوراندِ زیستی (پزشکي)(biofeedback)
در پزشکی، استفاده از وسایل پایش الکتروفیزیولوژیک[۱]، برای ایجاد پس‌خوراند[۲] اطلاعاتی و درنتیجه، تسهیل کنترل آگاهانه. در دهۀ ۱۹۶۰، باربارا براون[۳]، فیزیولوژیست دستگاه عصبی[۴]، و جوزف کامیا[۵]، متخصص اعصاب و روان[۶]، این روش را جدا از هم در امریکا تکمیل کردند. این روش در بهبود پرفشاری خون و پیشگیری از اختلالات عملکرد[۷] عضوی و فیزیولوژیک ناشی از آن مؤثر است.