قراجه اوغلان

قراجَه اوغْلان (آدانا ۱۰۱۵ـ۱۰۸۵ق)

شاعر و نوازندۀ عثمانی. زندگی او با افسانه‌ها آمیخته است. گفته‌اند به‌سبب ناکامی در عشق ترک یار و دیار گفت و قوّالی و نوازندگی در غربت پیشه کرد. از شعرای معروف به «شاعران ساز» قرن ۱۱ق/۱۷م بود. چون این قوّالان با سازهایشان دیار به دیار می‌گشته، در میدان‌ها، جشن‌ها و قهوه‌خانه‌ها آواز می‌خواندند، به لقب شاعر ساز یا مردمی خوانده شده‌‌اند. شاعری مردمی از نواحی جنوب ترکیه است. از سنین کودکی ساز می‌نواخت و شعر می‌خواند. به سبب تیرگی رنگ پوستش قراجه اوغلان (پسر سیه‌چرده) لقب گرفت. وارد سپاه ینی‌چری شد. در نبردهای متعددی حضور یافت. شعرهایش به خاطر گویش ساده‌ای که دارد به راحتی در دل و حافظۀ مردم جای می‌گیرد. شعرای بسیاری از او الهام گرفته و حتی شعرهای او را به سرقت برده‌اند؛ به همین سبب اشعار زیادی از او به نام دیگران وجود دارد. توجهی به وزن عروضی نداشت، به دلخواه، به وزن هجایی شعر می‌سرود. کتاب‌های زیادی دربارۀ وی تألیف شده و دیوان شعر او محفوظ مانده است.