قصابی

قصّابی

از مشاغل سنتی، عملِ قطعه‌قطعه کردنِ انواعِ گوشتِ حلال‌شمرده و فروشِ آن. مشاغلِ مرتبط با قصّابی عبارت بودند از چوبداری (عملِ هدایتِ رمه به میادین و به فروش رساندنِ آن‌ها)، طرازداری (واسطۀ میانِ قصّابی و کشتارگاه)، سلّاخی (عملِ ذبحِ رمه در کشتارگاه)، لاش‌کشی (عملِ حمل‌کردنِ لاشۀ رمه‌گان به دکّان‌های قصّابی) و دکاندار که همان شغلِ قصّابی است. پیش‌تر، از شغلِ قصّابی همۀ این مراحل مراد می‌شد، گو این‌که عملِ دکاندار را توسعاً قصّابی می‌خواندند. دکاندار، قصّاب، لاشه را با انواعِ کوچک و بزرگِ چاقو و ساطور قطعه‌قطعه می‌کرد و هر بخش را برمبنای کیفیتِ آن به‌فروش می‌رساند. دکاندارانِ قصاب با مشاغلی دیگر همچون کلّه‌پَزی، چلوکبابی‌، شمّاعی، سیرابی‌پَزی، جگرکی‌ و دبّاغی در ارتباط بودند.