قلاب بافی
قُلّاب‌بافی
از هنرهای بافتنی. گاهی از این هنر در دوخت لباس، پرده و رومیزی استفاده می‌شود. این نوع بافت با درست‌کردن حلقه و دانه‌های زنجیری قلاب‌مانند به‌وجود می‌آید. مواد و ابزار آن عبارت‌اند از نخ توری و میلۀ قلاب‌بافی. این بافت به‌صورت جاانداختن میلۀ قلاب در میان حلقه یا دانه‌های قبلی، بیرون‌کشیدن نخ از میان دانه‌ها و دوباره سرانداختن سوزن یا میلۀ قلاب به دانه‌های رج قبلی صورت می‌گیرد. بافت با قلاب اشکال گوناگونی دارد که بافت دانه‌ذرتی و دانه‌ضربدری از اشکال دیگر رایج‌تر است. برخی آثار برجامانده از این نوع بافت در مقابر مصری متعلق به قرن ۴م کشف شده‌اند. این روش بافت در قرن ۱۹، در بین زنان ویکتوریایی بسیار رایج بود. با تولید نخ‌های نازک ماشینی امکان تهیۀ قیطان‌های ظریف فراهم شد. هنوز هم قلاب‌بافی در برخی از انواع پوشاک به‌کار می‌رود. قلاب‌بافی در بیشتر شهرهای ایران معمول است.