زازا

از زبان‌های شمال غربی ایرانی، دربردارندۀ مجموعه‌ای از گویش‌های همگون، با گویشورانی در ناحیۀ زازا (استان سیواس) واقع در شمال غربی ارزنجان در شمال شرقی، روستای گِرگِر در جنوب غربی و موتکی (استان بدلیس) در جنوب شرقی ترکیه. حدود یک ششم از جمعیت کُرد ترکیه را زازاها تشکیل می‌دهند. زازا، نامی است که کردهای ایرانی و عراق به کردهای ترکیه داده‌اند، اما در استان تونجلی ترکیه به آن‌ها کرمانج و به زبانشان کرمانجی می‌گویند. زازاهای شیعه، هموطنان سُنی خود را زازا و زازاهای سنی، زازاهای شیعه را قزلباش می‌گویند. نوشته‌های اندکی به زازا در‌دست است که به سال‌های آغازین قرن۲۰م مربوط است.