زقوم
زَقُّوم
در قرآن و روایات اسلامی، درختی است در جهنم، بسیار بدبو، با میوه‌هایی به همین نام و در نهایت تلخی. این نام سه بار در قرآن (صافّات، ۶۲؛ دخان، ۴۳؛ واقعه، ۵۲) آمده است. خداوند در قرآن زقوم را خوراک گناهکاران و مایۀ عذاب ستمکاران مشرک معرفی کرده است. گفته‌اند این میوه به‌سختی از گلو پایین می‌رود. برخی مفسران تعبیر «الشجرةالملعونة فی‌القرآن» (درخت نفرین‌شده در قرآن) (اسراء، ۶۰) را همان زقوم دانسته‌اند. به روایت ابوعلی طبرسی در مجمع‌البیان، قُطرُب بر آن است که زقوم درختی با میوۀ تلخ است که در سرزمین تهامه می‌روید؛ بدین‌ترتیب می‌توان گفت که زقوم در قرآن اشاره به این درخت دارد.