چاک
چاک
(یا: تخته) از گروه سازهای ایدیوفون یا کوبه‌ای فاقد پوست. این ساز در هرمزگان متداول است و متشکل از دو قطعه تخته است. اندازۀ ثابتی ندارد و در ابعاد و ضخامت‌های مختلف دیده می‌شود. نواختن آن غالباً به‌شکل گروهی است و نوازندگان آن زن‌اند. البته، گه‌گاه، ممکن است مردان و جوانان نیز چاک بنوازند. در مجالس عروسی و شادمانی و «آیین لِیوا» در بندرعباس، نیز نواخته می‌شود. زنان در عروسی‌ها به‌شکل گروهی آواز می‌خوانند و با نواختن چاک، نوازندگانِ نی جفتی و دهل و پیپه و کَسِر را همراهی می‌کنند. در مجلس لیوا، که اهل هوا برگزار می‌کنند، نیز زنان به‌شکل گروهی چاک می‌نوازند، جواب آوازهای مخصوص لیوا را می‌دهند و لیوا (سرنای بزرگ) و ممبرانوفون‌های مخصوص لیوا را همراهی می‌کنند. این ساز در بندرعباس، بندر لنگه و برخی نقاط دیگر هرمزگان متداول است.