سالور (۲)
سالور (۲)
از قدیم‌ترین گروه‌های ترکمن در واحۀ مرو، مرکب از طوایف قرامان، یالاواج، آنابولگی، ساکن چهارجو و ماروچاق و بعضی سواحل رودخانۀ جیحون در ترکمنستان و سرخس در خراسان. در سال‌های حکومت بیرامعلی‌خان قاجار، حاکم مرو ( ـ۱۲۰۰)، به سارُق‌ها پیوستند و در پایین رود مرغاب ساکن شدند. در سال‌های سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار با اجازۀ دولت ایران در حوالی سرخس استقرار یافتند. عباس‌میرزا نایب‌السلطنه برای جلوگیری از غارتگری‌های سالورها و مجازات آنان به سرخس حمله کرد (۱۲۴۷ق). سالورها پس از تحمل صدمات فراوان به یل‌آتان، پنجده، ماروچاق/مَروَجک و قراتپۀ هرات و مرو گریختند، اما در سال‌های حکومت حمزه‌میرزا حشمت‌الدوله دوباره به سرخس بازگشتند. سازمان ایلی سالورها در حملات قوشیرخان تکه فروپاشید. از این پس سالورها عملاً تابع ایل تکه شدند. جمعیت سالورها در میانۀ قرن ۱۳ق حدود ۸هزار خانوار بود.