ساباط

کوچه‌ها و معابر سرپوشیده، که به‌وسیلۀ طاق یا بخشی از بالاخانۀ ساختمان دیگر پوشش می‌یافت، و غالباً در مناطق پرآفتاب کویر و حاشیۀ آن ساخته می‌شد. ساباط به‌معنای مطلق سایه‌گاه نیز به‌کار رفته، و گاه بر فضاهای کوچک استراحت‌گاه‌های مجاور راه‌ها نیز اطلاق شده است.