کاراکال
کاراکال (Caracal)
(يا سياه‌گوش) گربۀ ناياب و تيزدندان مناطق خشک و بياباني ايران (از جمله کبيرکوه ايلام) با گوش‌هاي تيز و قدرت پرش منحصر‌به‌فرد. اين گربه‌سان جسور، کوچک و وحشي بيشتر در افريقا، آسياي مرکزي و جنوبي (از شبه‌جزيرۀ عربستان تا غرب هند) يافت مي‌شود. کاراکال‌ها، طبيعتي رامشونده و ترتبيت‌شونده براي شکار دارند. به‌همين علت، در روزگاران قديم، در کشورهايي همچون ايران و هند از اين نوع گربۀ سريع و باهوش براي شکار حيوانات کوچکي نظير پرندگان، خرگوش‌هاي صحرايي و غزال‌هاي جوان استفاده مي‌کردند. واژۀ کاراکال ريشۀ ترکي دارد و به معناي جانوري با گوش‌هاي سياه است. نبايد اين نوع گربه را با لينکس (Lynx) که آن هم گوش‌هاي سياه دارد و شباهت زيادي با کاراکال دارد، اشتباه گرفت. کاراکال به لحاظ داشتن احساس امنيت، در اطراف شير پرسه مي‌زند اما از ترس به شير نزديک نمي‌شود و فقط منتظر مي‌ماند تا پس‌مانده‌هاي غذاي شير را بخورد. جثۀ اين نوع گربه از گربه‌هاي اهلي بزرگ‌تر و دست و پاهايش نيز بلندتر است. وزن آن بين ۸ تا ۲۰ کيلوگرم است. رنگ بدن کاراکال‌ها زرد متمايل به قهوه‌اي تا خاکستري است. رنگ بدن کاراکال‌هاي جوان تيره‌تر از نوع بالغ آن‌هاست. طبق مطالعات ژنتيکي، گربۀ طلايي افريقايي و سِهروال نزديک‌ترين خويشاوندان اين نوع گربه‌اند. زيست‌گاه کاراکال‌ها استپ‌هاي خشک، نواحي نيمه بياباني، بوته‌زارها و جنگل‌هاي کم درخت است و به‌ندرت در مناطق هميشه سبز و جنگل‌هاي کوهستاني يافت مي‌شوند. اين نوع گربه مي‌تواند به مدت طولاني بدون آب نيز زندگي کند و آب بدن خود را از بدن شکارهايش فراهم سازد. کاراکال تک‌زي، قلمروطلب و عمدتاً شبگرد است. اين نوع گربه چند همسر است و در تمام طول سال توانايي جفت‌گيري دارد. دورۀ بارداري نوع ماده‌اش، ۶۸ تا ۸۱ روز است و کاراکال‌هايي که در طبيعت زندگي مي‌کنند، بين ۱ تا ۴ توله به دنيا مي‌آورند.