سردر

سَرْدَر

مهم‌ترین عنصر دستگاه ورودی در معماری سنّتی ایران. معمولاً ترکیبی ایوان‌مانند دارد. در بیشتر بناهای ایرانی، که جلوۀ بیرونی ندارند، سردر فقط محلِ معرفی، و تجلّیگاه معماریِ بیرون بنا به‌شمار می‌رود؛ گاه نشانه‌ای قابل رؤیت از دور، و یادمانی برای بنا بوده است. سردرِ مساجد و مدارس و سایر ابنیۀ ایرانی، محلی برای نمایش هنرمندانۀ عملکرد کلیِ بنا، نام بانی، نام معمار، و سال ساخت بنا به‌شمار می‌رود، که اغلب با ثبت آیات شریفۀ قرآن کریم در قسمت‌های خاصی از آن، به‌ویژه در مساجد و مدارس، ورود به بنا تیمّن می‌یافته است.