سلف

سَلَف

(یا: پیش‌خرید) اصطلاحی در فقه، نوعی از بیع که در آن خریدار، پول را نقد می‌دهد و جنس را بعد از مدتی تحویل می‌گیرد. بیع سلف در اجناسی که وزن یا پیمانه‌شدنی‌اند مانند گندم و جو با همجنس آن به‌نظر برخی فقیهان باطل است؛ مثلاً خریدار دو پیمانه گندم را نقد بپردازد تا دو یا چند پیمانه گندم را دو ماه دیگر تحویل بگیرد. همین‌طور به عقیدۀ برخی، بیع سلف در پول، باطل است. بیع سلف چند شرط دارد: ۱. خصوصیاتی که در قیمت جنس اثر دارد بیان شود؛ ۲. قیمت از سوی خریدار فی‌المجلس پرداخت شود؛ ۳. مهلت تحویل کالا از سوی فروشنده دقیقاً معلوم شود؛ ۴. در زمان تحویل، آن کالا، نایاب نباشد؛ ۵. وزن یا کیل (پیمانه) کالایی که بعد می‌خواهد تحویل شود معلوم شود. اگر در موعد مقرر، جنس پست‌تر تحویل خریدار شود، می‌تواند نپذیرد. خریدار نمی‌تواند جنسی را که سلف خریده است، پیش از تحویل‌گرفتن بفروشد؛ جز در غلات که به عقیدۀ برخی فقیهان فروش آن جایز است ولی کراهت دارد. برخی معتقدند خریدار، پیش از تحویل می‌تواند به خود فروشنده به هر قیمتی که توافق کنند بفروشد؛ اما اگر خواست به غیرفروشنده بفروشد باید در اجناس وزن یا پیمانه‌شدنی، به همان قیمت بفروشد و نمی‌تواند قیمت را کم یا زیاد کند.