سنوسی، محمد بن علی (۱۷۹۱ـ۱۸۵۹)
سَنوسی، محمّد بن علی (۱۷۹۱ـ۱۸۵۹)
| محمّد بن علی سَنوسی | |
|---|---|
| زادروز |
1791م |
| درگذشت | 1859م |
| محل زندگی | الجزایر، عربستان، لیبی |
| ملیت | الجزایری |
| شغل و تخصص اصلی | صوفی |
| فعالیت‌های مهم | تالیف بیش از 40 رساله |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
رهبر جنبش و طریقت سنوسی. در نزدیکی شهر مستغانم الجزایر زاده شد. نزد علمای آن شهر آموزش دید و برای ادامه تحصیل به شهر فاس در مغرب رفت و در آن شهر ماند و مدرس جامع کبیر فاس شد (۱۸۲۱-۱۸۲۸). تصوف را نزد عبدالوهاب تازی فراگرفت و در مناطق بیابانی کشور مغرب برای وعظ و مطالعه احوال متصوفه و مباحثه با علما گشت‌وگذار کرد و در محضر احمد بن ادریس فاسی، مؤسس طریقۀ خضریۀ ادریسیه، نکته‌ها آموخت و از تونس و لیبی و مصر و حجاز و یمن دیدار کرد و نخستین خانقاه خود را در کوه ابوقبیس مکه بنا نهاد (۱۸۳۷). طریقتش در زمان حیاتش چندان گسترش یافت که دولت عثمانی به هراس افتاد و او را تحت فشار قرار داد. او به جغبوب، در جنوب لیبی، کوچید و تا زمان مرگ همان‌جا بود. حدود ۴۰ کتاب و رساله از او برجا مانده است. گذشته از رویکرد صوفیانه، اندیشه اساسی او مبتنی بر ضرورت اجتهاد و کاهش اعتماد به مذاهب سنتی و تطبیق‌دادن قوانین شرعی با مشکلات روزگار خود بود.