سنتامنه
سِنتامَنِه
سنگی خیالی، گوهر‌ِ برآورندۀ آرزو طرحی از یک یا سه کُره، با دنباله‌ای نوک‌تیز، گاه محصور در هاله‌ای آتشین، ملهم از هنر بودایی. ظاهراً در دورۀ مغول وارد هنر ایرانی شد و قدیمی‌ترین تصویر آن از قرن ۸م است. در هنر عثمانی و آسیای میانۀ دورۀ تیموری هم وارد شده است.