صاری عبدالله
صاری عبدالله (استانبول ۹۹۲ـ۱۰۷۰ق)
متخلص به عبدی، شارح، صوفی و شاعر عثمانی. در پادشاهی مراد چهارم عثمانی مقام تذکره‌چی یافت. در ۱۰۵۰ق محاسبه‌چی آناتولی و خبریه و در ۱۰۶۰ق مقابله‌چی پیاده‌نظام شد. در ۱۰۶۵ق از کارهای دولتی کناره گرفت. از پیروان طریقۀ ملامتیۀ بایرامیه بود. اشعاری از او به‌جا مانده است. از آثارش: جواهر بواهر مثنوی به ترکی که شرح ناتمام دفتر یکم مثنوی معنوی در پنج جلد است (استانبول. ۱۲۸۷ق)؛ دستورالانشا که مجموعه‌ای از نامه‌نگاری‌های شاهان عثمانی با پادشاهان ایران، هند و فرارود است (لندن، ۱۸۸۵)؛ مرآةالاصفیا فی صفات ملامتیةالاخفیا به عربی، در شرح فتوحات مکیۀ ابن عربی.