شیرازنامه

تألیف احمد بن زرکوب شیرازی (قرن ۸ق)، کتابی در تاریخ، جغرافیا و مشاهیر شیراز. هدف مؤلف از تألیف این کتاب، نگارش کتابی به سبک بغدادنامه بوده که در آن آثار تاریخی شیراز، مقام علمی و عرفانی و محافل فرهنگی و مزارات علما و عرفای آن شهر را شرح داده است. اطلاعات نویسنده از رخدادهای سیاسی و نظامی در شیراز، در عین اختصار، ارزشمند است. همچنین اطلاعات بسیار مفیدی از سرگذشت بزرگان، عرفا و صلحای شیراز تا قرن ۸ق به‌دست می‌دهد. وی در نگارش بخش تاریخی کتاب، از فارسنامۀ ابن بلخی، تاریخ وصّاف نوشتۀ وصّاف‌الحضرۀ و تاریخ عتبی (یمینی)، نوشتۀ محمد بن عبدالجبار عتبی، و در نگارش شرح‌حال‌ها از مشیخۀ مقاریضی، نوشتۀ شیخ ابوشجاع محمد مقاریضی؛ مشیخۀ دیلمی، از شیخ ابوالحسن علی دیلمی؛ و طبقات‌الصوفیه، از ابوعبدالرحمن سُلَمی استفاده کرده است. این کتاب را نخست بهمن کریمی (تهران، ۱۳۱۰ش) و سپس اسماعیل واعظ جوادی (تهران، ۱۳۵۰ش) چاپ و منتشر کردند.