محلب

مَحْلَب
(در عربی شجرة ادریس) درختچه‌ای پرشاخه که به حالت وحشی در جنگل‌های کم‌‌درخت یا حاشیۀ جنگل‌ها و اماکن نظیر آن، به تفاوت در زمین‌های آهکی و سیلیسی می‌روید. قسمت مورد استفادۀ آن، میوه (سیاه‌رنگ به بزرگی یک نخود)، مغزدانه، و چوب آن است. چوب آن بوی معطری دارد که مربوط به کومارین است. از میوۀ تخمیرشدۀ آن، نوعی کیرش به دست ‌می‌آورند که به مصارف تهیۀ لیکور می‌رسد. از چوب آن سابقاً به عنوان معرق استفاده می‌کردند. پزشکان قدیم برای رفع درد در ناحیۀ کلیه و کمر بیمار، له‌شدۀ مغز دانۀ آن را به بدن بیمار می‌مالیدند. در خیلی از نقاط ایران می‌روید. این درختچه در نواحی غربی ایران به محلب و در لرستان به مَلحَو موسوم است.