شیخ علی خان زنگنه
شیخ علیخان زنگنه ( ـ۱۱۰۱ق)
(ملقب به: اعتمادالدوله) از دولتمردان ایرانی در عهد صفویه. پدرش علی بیگ، مشهور به «علی بالی بیگ»، در پادشاهی شاه عباس صفوی دوم میرآخور شاهی بود و چون درگذشت شیخ علیخان جانشین او شد. در ۱۰۴۹ق، که برادرش، شاهرخ سلطان، درگذشت، شاه عباس، شیخ علی بیگ را که هنوز میرآخور بود به‌‌جای برادر او به حکومت کرمانشاه و دینور فرستاد. شیخ علیخان در سال‌هایی که در کرمانشاه حکومت داشت در بخشیدن امنیت به منطقه کوشا بود و شاه را واداشت تا سلیمان‌خان اردلان، حاکم کردستان، را که هوای خودسری در سر داشت به اصفهان فراخواند و از آن‌جا به مشهد تبعید کند. در ۱۰۷۹ق، که شاه سلیمان صفوی وزیر اعظم خود را که به شاه اعتنایی نداشت به‌قتل رساند، شیخ علیخان را که او را در کشتن وزیر یاری داده بود به وزارت برداشت و ملقب به «اعتمادالدوله» کرد. شیخ علیخان در بیست سالی که وزارت شاه سلیمان را داشت با کاردانی و دادگستری کشور را اداره می‌کرد و شاه بیمار را که از درد پا و نقرس نالان بود در حرم واگذشت. وی اخلاقی نیکو و دستی گشاده داشت. در راه عتبات عراق چند گرمابه و کاروان‌سرا ساخته بود. شب‌ها در جامۀ بدل در محلات اصفهان می‌گشت و از تهی‌دستان و ایتام و طلاب علوم دینی دستگیری می‌کرد.