مخفی، زیب النساء بیگم (دهلی ۱۰۴۸ـ۱۱۱۳ق)
مخفی، زیبُ‌النِّساء بیگم (دهلی ۱۰۴۸ـ۱۱۱۳ق)
بانوی عالِم، خوشنویس، و شاعر فارسی‌گوی هند. دختر بزرگ اُورَنْگ‌زیب، پادشاه بابری هند، و حافظ قرآن بود و شعر و ادب را نزد محمد‌سعید اشرف مازندرانی فراگرفت و با زبان و ادب فارسی، عربی، و اردو آشنا شد و در هیئت و فلسفه نیز اطلاعاتی کسب کرد و خطوط نستعلیق، نسخ، و شکسته‌‌نستعلیق را خوب می‌نوشت. کتاب‌ها، رساله‌ها، و دیوان‌هایی چند به‌نام او نوشته‌اند. بیشتر غزل می‌سرود و با ناصر علی سرهندی نشست و برخاست داشت. پیرو سبک حافظ و عرفی بود. تخلص شعری وی «زیب» بود، و مجموعه‌ای از اشعار باقی‌ماندۀ او شامل ۵هزار بیت، به‌چاپ رسیده است.