شیرین و فرهاد

منظومه‌ای عاشقانه به وزن خسروشیرین نظامی گنجوی از وحشی بافقی. شاعر در سرایش این منظومه تنها به ماجرای عشق فرهاد به شیرین نظر داشته است. وحشی این منظومه را تمام نکرد، اما در زمان خود او دست‌به‌دست گشت و مقبولیت تمام یافت. ۲۵۰ سال بعد وصال شیرازی ادامۀ آن را سرود و پس از او صابر شیرازی آن را ناتمام تلقی کرد و ۳۰۴ بیت بر آن افزود. شیرین و فرهاد از شاهکارهای ادب فارسی است و ابیات آغازین آن از شهرت فراوان برخوردار است. این مثنوی با دیوان وحشی بافقی به تصحیح حسین نخعی به‌چاپ رسیده است (۱۳۳۹ـ۱۳۴۷ش).