صیدنه

صَیْدَنِه

در اصطلاح علوم قدیم، شناختن انواع و اجناس ادویۀ مفرده و شناختن انواع برگزیدۀ آن‌ها و آگاهی از ترکیب ادویۀ مرکبه از روی نسخه‌های مدون و یا از روی تجربۀ متخصصین که آن‌ها را صَیْدَنانی یا صَیْدَلانی می‌نامیدند. در زبان عربی امروز، صیدله به‌معنی دوافروشی و صیدلانی به‌معنی دوافروش است. به گفتۀ ابوریحان بیرونی، صیدنه یا صیدله از کلمه صندل است که معرب چندن یا چندل هندی می‌باشد و چون صندل در داروسازی از مواد مهم بوده است، داروشناسان و دوافروشان را صیدنانی و یا صیدلانی و فن آن را صیدنه یا صیدله می‌گفتند.