صید

صِید
به دو معنی به‌کار می‌رود: ۱. گرفتن حیوان وحشی مباح، که موجب ملکیّت می‌شود؛ ۲. کشتن حیوان وحشی ‌توسط حیوان (سگ آموزش‌دیده) یا آلت تیز مانند اسلحه و نیزه؛ که موجب تذکیۀ حیوان صید می‌شود. به‌هنگام تیراندازی یا فرستادن سگ، باید نام خدا را ببرند. باید سگ را بفرستند و اگر سگ خود، شکار کرد، موجب تذکیه نخواهد بود. صیاد نیز باید مسلمان باشد. به‌عقیدۀ برخی، صید لهوی که به‌منظور تفریح انجام می‌شود، حرام است و کسی که بدین قصدِ حرام، سفر کرد، شرعاً مسافر نیست و باید نمازش را تمام بخواند. صید حیوان خشکی بر مُحرِم، حرام است.