طب المنصوری
طبُّ‌المنصوری
کتابی از زکریای رازی. به نام منصور بن اسحاق سامانی، حاکم ری، تألیف شده است و مشتمل بر ده مقاله و هر مقاله حاوی چندین فصل بوده و مختصرتر از کتاب الحاوی رازی است. در این کتاب در مورد شناسایی امزجۀ مختلف بدن آدمی و اخلاط غالبه بر آن و دلایل مختلف جامع از علم فراست و نیروهای خوراکی، داروها، بهداشت، زینت اعضا، تدبیر بهداشت مسافرین، شکسته‌بندی، زخم‌ها، سم‌های حشرات، بیماری‌ها از سر تا پا، و تب‌ها صحبت شده است. ابن ابی اصیبعه مقالۀ دیگری به کتاب اضافه کرده که در امور طبیعی است. کتاب طب منصوری چندین بار به زبان لاتینی ترجمه شده است؛ بهترین آن ترجمۀ ژرار کرمونایی (۱۱۱۴ـ۱۱۸۷م) بوده که در ۱۵۱۰ در ایتالیا چاپ شد. کتاب طب منصوری تا ۵۰۰ سال پس از رازی یکی از معتبرترین کتب پزشکی در اروپا محسوب می‌شد و برای تربیت و تدریس پزشکان وسیعاً استفاده می‌شد.