مفقودالاثر
مَفْقودُالْاَثر
کسی که از زندگی و مرگ او خبری نیست. همسرش چنانچه ولیِّ مفقودالاثر، نفقۀ او را پرداخت نکند، یا مالی از مفقودالاثر نمانده باشد که از آن نفقه خود را بردارد، می‌تواند به حاکم مراجعه کند. حاکم چهار سال زمان برای جست‌وجو قرار می‌دهد. پس از آن بنا به اختلاف نظری که وجود دارد یا خود طلاق می‌دهد یا به ولیِّ مفقودالاثر امر می‌کند که طلاق دهد یا به زن امر می‌کند که عِدّۀ وفات نگاه دارد. در مورد تقسیم اموال او نیز همین چهار سال انتظار به امر حاکم، باید انجام پذیرد. در قوانین حقوقی ایران، دادگاه به تقاضای دادستان یا ذی‌نفع برای اموال غایب، امین نصب می‌کند و بعد از دو سال می‌تواند اموال را با اخذ تأمین کافی به تصرف ورثه درآورد. (مادۀ ۱۰۲۵ و ۱۲۰۶ ق‌م و مادۀ ۱۳۶ ق‌ا‌ح). دربارۀ حکم به موت فرضی غایبِ مفقودالاثر به نظر فقیهان، حدود ۱۰۰ یا ۱۲۰ سال باید از عمر او بگذرد. در قانون مدنی ایران (مادۀ ۱۰۲۰) آمده است که چنانچه از تاریخ آخرین خبر دَه سال بگذرد و در این مدت، عمر غایب به ۷۵ سال رسیده باشد، می‌توان حکم به موت فرضی کرد. در مورد سربازان در جنگی که به صلح انجامد، پس از سه سال و در غیر آن پس از پنج سال بنا بر قانون مدنی ایران حکم به موت فرضی می‌شود.