مهردار
مُهردار
از مناصب بعد از دورۀ تیموری. مهردار، کاتب و متصدی مهر شاه و منشی مخصوص حضور او بوده است. به این سِمت در دورۀ مغول تَمْغاچی می‌گفته‌اند. وی اسناد مهم را نزد شاه می‌خواند و در حضور شاه مُهر می‌کرد. در دورۀ قاجار به‌‌ویژه از دورۀ ناصری به‌‌بعد این سِمت به «ادارۀ مُهر مِهر آثار مبارک» محول شد که زیر نظر یکی از رجال معتمد بود.