نجم الدین زرگر
نجْمِ‌الدّینِ زَرگَر ( ـ۹۱۵ق)
شهرت میر نجم‌الدین مسعود گیلانی، از امیران و بزرگان مقرب دولت شاه‌اسماعیل اول صفوی. نخست در رشت پیشۀ زرگری و جواهرسازی داشت. او در ۹۰۰ق هنگام عزیمت اسماعیل و برادرانش به لاهیجان، چند روزی را در رشت میزبان آنان بود و همراه آنان به لاهیجان رفت. پس از خروج و ظهور شاه‌اسماعیل از گیلان به او پیوست و در ۹۱۲ق وکیل‌السلطنه و در ۹۱۴ق امیرالامرا شد. ظاهراً انتصاب او به سِمت «وکیل نفس همایون» و برکناری حسین‌بیگ شاملو، برای جلوگیری از نفوذ بیش از حد قزلباش در دربار شاه‌اسماعیل بود. در ۹۱۵ق در خامنه از توابع شبستر درگذشت و جسدش را به نجف اشرف انتقال دادند. شاه‌اسماعیل به نجم زرگر اعتقاد فراوان داشت و برای او احترام زیاد قائل بود و به‌همین سبب امیریاراحمد خوزانی اصفهانی، جانشین او را نجم ثانی لقب داد.