کهرم
کُهْرَم
در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین‌نام خوانده شده‌اند؛ ۱. پسر اَرجاسپ تورانی که در جنگ اَرجاسپ با ایرانیان سپهدار لشکر او بود. شیدَسپ پسر گشتاسپ پس از کشته‌شدن برادرانش، اورمَزد و اَردَشیر، در این جنگ، کُهَرم را به پیکار خواند. کهرم به نیزۀ شیدسپ از اسب کنده شد و شیدسپ سر او را برید. در شاهنامۀ فردوسی از قول دقیقی آمده که ارجاسپ کهرم را به هزار مرد دلیر تورانی به بلخ فرستاد تا بلخ را ویران کند و به آتش بکشد و کاخ گُشتاسپ را نابود کند. کهرم در بلخ لُهراسپ را کشت و ۸۰ تن آتش‌پرست را در آتش سوزاند و در نبرد با ایرانیان فَرشیدوَرد را کشت و سرانجام، هنگامی که اسفندیار به‌یاری گشتاسپ آمد، کهرم فرار کرد و به رویین‌دژ پناه برد. اما ارجاسپ پس از چندی کهرم و طرخان را به رویارویی با پَشوتَن که رهسپار رویین‌دژ بود فرستاد. طرخان را نوش‌آذر کشت و بار دیگر کهرم به رویین‌دژ پناه برد. اسفندیار پس از کشتن ارجاسپ و تصرف رویین‌دژ با کهرم روبه‌رو شد. در این‌جا، تَهَمتن، کهرم را از زین کند و بر زمین کوفت. دست‌هایش را بستند و سپس او را به‌دستور اسفندیار همراه اَندَریمان جلو دروازۀ رویین‌دژ بر دار آویختند. در برخی از نسخه‌های شاهنامه کهرم برادر ارجاسپ است؛ ۲. دلاوری تورانی، که پس از کشته‌شدن سیاوش فرمانده میسرۀ سپاه افراسیاب بود و در نبرد یازده‌رخ به تیغ برته، دلاور ایرانی، کشته شد.