پیزانو، نیکلا (ح ۱۲۲۰ـ ح ۱۲۷۸م)
پیزانو، نیکُلا (ح ۱۲۲۰ـ ح ۱۲۷۸م)(Pisano, Nicola)
مجسمه‌ساز ایتالیایی. مکتب مجسمه‌سازی جدیدی در ایتالیا پی‌افکند. نخستین شاهکارش منبر مرمرین تعمیدگاه شهر پیزا[۱] بود که آن را به نقش‌برجسته‌هایی از زندگی مسیح[۲] مزین کرد. منبر بزرگ‌تری نیز برای کلیسای جامع شهر سیِنا[۳] ساخت. آخرین شاهکارش آب‌نمای شهر پروجا[۴] بود. به کمک پسرش جووانّی پیزانو[۵] ظرف یک سال (۱۲۷۸م)، ۲۴ مجسمه و دو برابر این تعداد نقش‌برجسته طراحی کرد. نیکُلا پیزانو قدیمی‌ترین مجسمه‌ساز نامدار ایتالیایی بود. پسرش جووانّی پیزانو (ح ۱۲۵۰ـ پس از ۱۳۱۴م) نیز مجسمه‌ساز و معمار بود. وی افزون بر همکاری با پدرش، مستقلاً آثاری خلق کرد. مجسمه‌هایی از مریم عذرا[۶] آفرید که در پیزا، پادوا[۷]، و پراتو[۸] نگهداری می‌شوند. نمای مجلل کلیسای جامع سیِنا نیز از اوست.