بیکر، آلن (۱۹۳۹)
بِیکِر، آلِن (۱۹۳۹)(Baker, Alan)
ریاضی‌دان انگلیسی، و برندۀ مدال فیلدز[۱] ۱۹۷۰. این مدال از مهم‌ترین نشان‌های افتخار در ریاضیات است. کار عمدۀ او بررسی اعداد متعالی[۲] بوده است. این عددها را نمی‌توان به‌صورت ریشه[۳]های یک معادلۀ جبری[۴] با ضرایب گویا[۵] بیان کرد. در لندن زاده شد و در آن‌جا و کیمبریج به تحصیل ریاضیات پرداخت. جز در مواقعی که در مقام استاد مهمان در خارج به‌سر برده است، در کیمبریج به‌کار اشتغال داشته و در ۱۹۷۴، در آن‌جا استاد شده است. در ۱۹۶۶، اثبات اولیۀ ژوزف لیوویل[۶]، ریاضی‌دان فرانسوی، را برای وجود اعداد متعالی به‌کمک کسرهای مسلسل[۷] بسط داد و به این‌طریق حکمی دربارۀ صورت‌های خطی[۸] برحسب لگاریتم[۹]های اعداد جبری[۱۰] به‌دست آورد. این کار راه را بر تحلیل حوزۀ وسیع و متنوعی از مسائل دیوفانتی[۱۱] (← دیوفانتوس) گشود. در ۱۹۶۷، بیکر با استفاده از نتایج خود اولین قضایای مفید را دربارۀ نظریۀ مرتبط با این مسائل به‌دست آورد. علاوه‌بر مقاله‌های گوناگون، مهم‌ترین اثر او نظریۀ اعداد متعالی[۱۲] (۱۹۷۵) است.