بیماری ویروسی ابولا
بیماری ویروسی اِبولا (Ebola virus disease)
تب خون‌ریزی‌دهندۀ[۱] شدید شبیه بیماری ماربورگ[۲]. این بیماری که علت بروز آن یک فیلو ویروس است، از طریق تماس با مایعات بدن منتقل می‌شود و دورۀ نهفتگی آن ۲۱ روز است. در حدود ۹۰ درصد موارد کُشنده است. هیچ درمان شناخته‌شده‌ای برای آن پیدا نشده است، با این‌‌حال در آزمایش‌هایی که در ۱۹۹۸ روی حیوانات انجام شد، نتیجۀ آزمایش یک واکسن موفقیت‌آمیز بود. این ویروس نخستین‌بار در ۱۹۷۶ شناخته شد و آن هنگامی بود که در منطقه رودخانۀ اِبولا[۳] واقع در سودان و کنگو (زئیر سابق) شیوع یافت. معمولاً میمون‌ها به این بیماری مبتلا می‌شوند، اما در ۱۹۹۵ در کیکویت[۴] واقع در ۲۰۰کیلومتری کینشازا، پایتخت کنگو، در میان انسان‌ها شیوع پیدا کرد. سازمان بهداشت جهانی در اوت ۱۹۹۵ همه‌گیری این بیماری را رسماً پایان‌یافته اعلام کرد، ۲۴۴ نفر از ۳۱۵ نفری که با ویروس تماس یافته بودند، درگذشتند. در فوریه ۱۹۹۶ همه‌گیری‌های دیگری در گابون[۵] گزارش شد. به‌دنبال شیوع این بیماری در سپتامبر ۲۰۰۰ در اوگاندا، تا ماه دسامبر وقوع ۴۰۵ مورد ابتلا و ۱۶۰ مورد مرگ و میر مبتلایان به‌تأیید رسید.