پیونگ یانگ
پیونْگ‌یانْگ (Pyongyang)
| پیونگ یانگ | |
|---|---|
| نام فارسی | پیونگ یانگ |
| نام لاتین | Pyongyang |
| کشور | کره شمالی |
| موقعیت | غرب کشور، کنار رود تایدونگ، در فاصله ۵۰ کیلومتری دریای زرد |
| جمعیت | ۳,۲۲۲,۰۰۰ نفر (۲۰۰۳) |
| تولیدات و صنایع مهم | هواپیماسازی، تراکتورسازی و وسایل نقلیه برقی، آهن و فولاد، مهمات، پارچه بافی، مواد شیمیایی، ماشین آلات، سرامیک و لاستیک سازی |
| بناهای مهم | معابد بودایی |
(یا: پینگ‌یانگ[۱]) پایتخت و بزرگ‌‌ترین شهر کرۀ شمالی، واقع در غرب کشور، کنار رود تایدونگ[۲]، در فاصلۀ ۵۰کیلومتری دریای زرد[۳]. ۳,۲۲۲,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مرکز تجاری، تولیدی، و حمل‌ونقل کرۀ شمالی است، و صنایع آن عبارت‌اند از هواپیماسازی، تراکتورسازی و وسایل نقلیۀ برقی، آهن و فولاد، مهمات، پارچه‌بافی، مواد شیمیایی، ماشین‌آلات، سرامیک و لاستیک‌سازی. بر‌طبق افسانه‌ها، پیونگیانگ در۱۱۲۲ پ‌م بنا شد که بدین ترتیب، قدیمی‌ترین شهر کره است. در قرن ۳پ‌م، پایتخت کشور پادشاهی چوسون[۴] شد. پیونگیانگ در طول تاریخ با حمله‌های متعدد چین و ژاپن روبه‌رو بود و ژاپن از ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ آن را در اشغال داشت و همین امر سبب توسعۀ صنعتی شهر شد. آثار تاریخی باقی‌مانده شامل بخش‌هایی از دیوارهای شهر قدیمی، مقبره‌هایی متعلق به قرن ۱پ‌م، و معابد بودایی است. در جنگ کره[۵] (۱۹۵۰ـ۱۹۵۳) پیونگیانگ شدیداً آسیب دید؛ شهر بازسازی شده دارای خیابان‌های عریض، پارک‌ها، باغ‌ها و ورزشگاه‌ها، و نیز مجتمع‌های بزرگ مسکونی و ادارات و شبکۀ راه‌آهن زیرزمینی است. پیونگیانگ مرکز فرهنگی و آموزشی کشور است.