خمر

خِمِر (Khmer)

(یا: کِمر) بزرگ‌ترین گروه قومی کامبوج با جمعیتی نزدیک به ۷میلیون نفر. اقلیت‌های خمر در تایلند و جنوب ویتنام نیز زندگی می‌کنند. زبان خمر به خانوادۀ زبانی مون ـ خمر از شاخۀ آستروآسیایی تعلق دارد. عمدتاً در روستا زندگی و تحت رهبری به آیین بودای تراوادا عمل می‌کنند و خانواده‌شان بر پدرتباری و مادرتباری استوار است. جامعۀ خمر از دیرباز، به شش گروه تقسیم شده بود: خانوادۀ سلطنتی، برهمن‌ها (که برگزاری جشن‌های سلطنتی را برعهده داشتند)، راهبان بودایی، کارمندان دولت، عوام و بردگان. امپراتوری خمر، که تمدنی قدیمی در آسیای جنوب‌شرقی بود، در ۶۱۶ تأسیس شد و بخشی از پادشاهی فونان در آسیای جنوب شرقی و زیر نفوذ فرهنگی هند بود. نخستین نوشته‌هایی که به زبان خمری به‌دست آمده‌اند به قرن ۷م بازمی‌گردند. امپراتوری خمر در فاصلۀ قرون ۹ تا ۱۳م، با ساخته‌شدن شهر پایتخت آن‌ها و مجموعۀ معابد در آنگکور، به اوج شکوفایی خود رسید. خمرها را سرانجام تایلندی‌ها به سرزمینی راندند که امروز در آن سکونت دارند. ملی‌گرایان ضد فرانسوی‌ در کامبوج نام جمهوری خمر را در ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۵ پذیرفتند. این نام را جنبش کمونیستی موسوم به خمرهای سرخ حفظ کرده است.

 

---