تپانچه
تَپانْچِه (pistol)
نوعی سلاح گرم[۱] کوچک برای شلیک با یک دست. استفاده از تپانچه از اوایل قرن ۱۵م رایج بود. مشکل شلیک چند گلوله، بدون نیاز به پر کردن مجدد سلاح، با استفاده از چند لولۀ ثابت یا متحرک حل شد. با آن‌که نوعی رولور[۲] ته‌پر چندمحفظه‌ای از ۱۶۵۰ باقی‌مانده است، نخستین راه‌حل عملی این مشکل را تفنگ ۶قلوی ساموئل کُلت[۳] عرضه کرد که آن را در ۱۸۳۵ به‌ثبت رساند. طی جنگ مکزیک (۱۹۴۶ـ۱۹۴۸) و با سفارش ۱۰۰۰ قبضه کُلت از سوی دولت ایالات متحدۀ امریکا، تولید انبوه این سلاح آغاز شد. در پشت لولۀ این اسلحه استوانۀ شش‌خانۀ کوتاهی وجود داشت که با مسلح‌کردن تفنگ می‌چرخید و مهمات جدید را به موضع شلیک درمی‌آورد. تپانچۀ خودکار، که با گاز باروت مسلح می‌شد، در دهۀ ۱۸۹۰ در آلمان به بازار آمد. رولور و تپانچۀ خودکار هنوز هم کاربرد نظامی گسترده‌ای دارند.