سنت لوسیا
سَنْتْ لوسیا (St Lucia)
| سنت لوسیا | |
|---|---|
| نام فارسی | سَنْتْ لوسیا |
| نام لاتین | St Lucia |
| نظام سیاسی | سلطنتی مشروطه با دو مجلس قانون‌گذاری |
| جمعیت | ۱۶۶,۵۲۶ نفر |
| موقعیت | حاشیۀ شرقی دریای کارائیب |
| پایتخت | کاستریس |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۲۶۹.۹ |
| رشد سالانه (درصد) | ۰.۹ |
| شهرهای اصلی | کاستریس، شوازول، میکود، دوفن |
| زبان | انگلیسی |
| دین | مسیحیت |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۶۱۷ |
موقعیت. کشور‌ـ‌جزیرۀ[۱] کوچک سنت لوسیا (یا: سنت لوشا) در آنتیل‌های کوچک، و در حاشیۀ شرقی دریای کارائیب قرار دارد. مساحت این کشور ۶۱۷ کیلومتر مربع و پایتخت آن بندر کاستریس[۲] است.
سیمای طبیعی. این کشور در جزایر ویندوارد[۳]، در شرق جزایر هند غربی[۴] (وست ایندیز)، جنوب مارتینیک[۵] و در شمال سنت وینسنت[۶] واقع است. اراضی آن کوهستانی است و آتشفشان ژیمی[۷]، که با ۹۵۰ متر ارتفاع بلندترین نقطۀ سنت لوسیا است، در نواحی مرکزی و آتشفشان پیتون[۸]، با ارتفاع ۷۹۸ متر، در ساحل جنوب غربی این سرزمین قرار دارند. آتشفشان اخیر همچنان فعّال است و آخرین فعالّیت آن مربوط به ۱۷۶۶ بوده است، اما هنوز گازهای سوزان از آن متصاعد می‌شود و چشمه‌های آب گرم گوگردی به خارج می‌تراود. اقلیم این کشور گرم و مرطوب و پرباران است و میانگین سالانه دمای آن به حدود ۲۷ درجۀ سانتی‌گراد می‌رسد. موسم خشک سنت لوسیا از دی تا فروردین و فصل بارندگی آن در ماه‌های آبان و آذر است. میزان بارندگی آن بین ۱,۵۰۰ تا ۳,۴۵۰ میلی‌متر متغیر است. خاک این کشور از نظر کشاورزی مرغوب است و اراضی آن پوشیده از جنگل‌های انبوهی است که به‌سبب قطع درختان و تولید چوب و الوار، رفته‌رفته از وسعت آن کاسته می‌شود. رودخانه‌های کوچک کول دِسَک[۹] و دِنِری[۱۰] مهم‌ترین زهاب‌های آن محسوب می‌شوند. مهم‌ترین شهرهای آن نیز عبارت‌اند از بندر کاستریس، شوازول[۱۱]، میکود[۱۲]، و دوفن[۱۳].
اقتصاد. اقتصاد سنت لوسیا به گردشگری و کشاورزی وابسته است. نیشکر زمانی محصول عمدۀ صادراتی این کشور محسوب می‌شد، اما اکنون موز جانشین آن شده و حدود دوسوم از صادرات کشور به این میوه اختصاص دارد. محصولات غذایی مانند کاساوا (مانیوک) و سیب‌زمینی در حد نیاز داخلی تولید و گاه از خارج نیز وارد می‌شود. کاکائو، ادویه، نارگیل و مرکبات محصولات کشاورزی این کشورند و ابزارهای الکترونیکی، نوشابه‌های الکلی، و جعبه‌های مقوایی و پوشاک ازجمله اقلام صنعتی آن به‌شمار می‌آیند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور سنت لوسیا سلطنتی مشروطه با دو مجلس قانون‌گذاری است. اعضای مجلس نمایندگان آن هفده نفر است که مردم هر پنج سال یک‌بار آنان را انتخاب می‌کنند. مجلس سنای آن نیز از یازده نفر تشکیل می‌شود که اعضای آن را فرماندار کل (نمایندۀ ملکۀ انگلستان) منصوب می‌کند؛ رهبر حزب اکثریت نیز سمت نخست‌وزیری و مسئولیت اجرایی را برعهده دارد. کشور مزبور نیروی دفاعی ندارد و مسئولیت امور انتظامی آن با نیروی پلیس است.
مردم و تاریخ. این کشور ۱۶۶,۵۲۶ نفر جمعیت دارد (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۲۶۹.۹ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت سنت لوسیا ۰.۹ درصد است و ۸۷ درصد از مردم این کشور را سیاهان افریقایی‌تبار تشکیل داده‌اند. ۹۰ درصد از آنان پیرو آیین کاتولیک و حدود ۶۲ درصد از جمعیت آن روستا‌نشین‌اند. زبان رسمی این کشور انگلیسی است و ۸۰ درصد از مردم به زبان فرانسه نیز گفت‌وگو می‌کنند. آراواک‌ها و کاریب‌ها ساکنان اولیۀ سنت لوسیا بوده‌اند. کریستف کلمب در ۱۵۰۲ از جزیره مذکور دیدن کرد و انگلیسی‌ها یک‌بار در ۱۶۰۵ و بار دیگر در ۱۶۳۸ برای تصرف و اقامت در آن تلاش کردند که هر دو بار با واکنش خونین کاریب‌ها رو‌به‌رو شدند. فرانسه در ۱۶۴۲ به میدان رقابت سنت لوسیا قدم گذارد و آن را به مالکیت کمپانی هند غربی فرانسه درآورد. کشور مزبور از ۱۶۶۰ تا ۱۸۱۴ بارها بین فرانسه و انگلستان دست به دست شد و طی این مدت چهارده بار پرچم خود را عوض کرد؛ سرانجام برطبق عهدنامۀ پاریس (۱۸۱۴) به مالکیت انگلستان درآمد. این سرزمین در مارس ۱۹۶۷ در حالی‌که امور خارجه و دفاعی آن زیر نظارت بریتانیا قرار داشت، به خودگردانی داخلی نایل آمد و در ۲۲ فوریۀ ۱۹۷۹ به استقلال کامل رسید و به عضویت جامعۀ ملل مشترک‌المنافع پیوست. در همان سال نیز به عضویت سازمان ملل متحد پذیرفته شد.island state Castries Windward West Indies Martinique Saint Vincent Gimie Piton Cul de Sac Dennery Choiseul Micoud Dauphin