سنت وینسنت و گرنادین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

سَنت وینْسِنت و گِرِنادین (St Vincent and the Grenadines)

سنت وینسنت و گرنادین
نام فارسی سَنت وینْسِنت و گِرِنادین
نام لاتین St Vincent and the Grenadines
نظام سیاسی نظام سلطنتی مشروطه
جمعیت ۱۰۹هزار نفر
موقعیت  انتهای شرقی دریای کارائیب
پایتخت کینگزتاون
تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع)  ۲۸۰ 
رشد سالانه (درصد) ۲.۴- 
شهرهای اصلی  کینگزتاون، مِسپوتامیا، اورنج هیل و والیبو
زبان  انگلیسی
دین مسیحیت
مساحت (کیلومتر مربع) ۳۸۹
سَنت وينْسِنت و گِرِنادين
سَنت وينْسِنت و گِرِنادين
سَنت وينْسِنت و گِرِنادين

موقعیت. کشورـ‌جزیرۀ سلطنتی سنت وینست و گرنادین بخشی از جزایر ویندوارد[۱] در آنتیل‌های کوچک[۲] است و در انتهای شرقی دریای کارائیب قرار دارد. این کشور ۳۸۹ کیلومتر مربع مساحت دارد و پایتخت آن شهر کینگزتاون[۳] است.

سیمای طبیعی. این کشور از یک جزیرۀ اصلی و نسبتاً بزرگ با نام سنت وینسنت و بخش شمالی جزایر کوچک گرنادین تشکیل شده است. جزیرۀ سنت وینسنت که در جنوب کشور سنت لوشا (سنت‌لوسیا) و در غرب جزیرۀ باربادوس واقع است، ۲۹ کیلومتر درازا و ۱۸ کیلومتر پهنا دارد و مساحت آن به ۳۴۴ کیلومتر مربع می‌رسد. جزیرۀ مزبور دارای منشأ آتشفشانی است و کوه‌ها و دره‌های بسیاری دارد که از جنگل‌های انبوه پوشیده‌اند. بلندترین نقطۀ آن، آتشفشان سوفریر[۴]، ۱,۲۳۴ متر ارتفاع دارد. کوه مزبور آتشفشان فعّالی است که ویرانگری‌ها و آتش‌سوزی‌های آن در فوران سال‌های ۱۸۹۱، ۱۹۰۲، و ۱۹۷۹ در تاریخ ثبت شده است. شهر کینگز تاون، پایتخت کشور، در کرانۀ جنوبی آن واقع است و دیگر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از مِسپوتامیا[۵]، اورنج هیل[۶]، و والیبو[۷]. جزایر گرنادین که از حدود ۶۰۰ جزیرۀ کوچک تشکیل یافته است، در انتهای شرقی دریای کارائیب، بین جزیرۀ گرنادا[۸] در جنوب و جزیرۀ سنت وینسنت در شمال جا دارند. این جزایر به دو گروه شمالی و جنوبی تقسیم می‌شوند. جزایر شمالی که مساحت آن‌ها مجموعاً به ۴۵ کیلومتر مربع می‌رسد، با جزیرۀ سنت وینسنت، کشور سنت وینسنت و گرنادین را تشکیل می‌دهند. جزایر بکوئا[۹]، یونیون[۱۰]، و ماستیک[۱۱] از مهم‌ترین جزایر گروه مزبور محسوب می‌شوند و شهر پورت الیزابت[۱۲]، در جزیرۀ بکوئا، مهم‌ترین شهر آن است. اقلیم این کشور بسیار گرم و مرطوب و مقدار بارندگی فصلی سالانۀ آن بین ۳,۷۵۰ میلی‌متر در کوهستان و ۱,۵۰۰ میلی‌متر در سواحل متغیر است. جریان‌های اقیانوسی به اعتدال نسبی هوا کمک می‌کنند و وقوع احتمالی توفندهای وحشتناک و ویرانگر آن را در معرض تهدید قرار می‌دهد.

اقتصاد. کشاورزی نقش اصلی و مهمی در اقتصاد کشور سنت وینسنت و گرنادین دارد. موز محصول عمدۀ صادراتی آن را تشکیل می‌دهد و گیاهان دارویی و آرد و کاغذِ رایانه از دیگر اقلام صادراتی این کشور است. توفندهای وحشتناک سال‌های اخیر کشاورزی این سرزمین را نابود و صنعت گردشگری را، که از منابع مهم درآمد کشور مزبور بود، مختل کرده است.

حکومت و سیاست. کشور سنت وینسنت و گرنادین دارای نظام سلطنتی مشروطه است. ملکه الیزابت دوم، پادشاه انگلستان، به‌صورت تشریفاتی در رأس امور قرار دارد و نمایندۀ او با سِمَت فرماندار کل از میان اهالی بومی این سرزمین انتخاب و منصوب می‌شود و ادارۀ کشور را برعهده دارد. مجلس قانون‌گذاری سرزمین مزبور از ۲۱ نماینده تشکیل می‌شود که هر پنج سال یک‌بار انتخاب می‌شوند. پانزده تن از نمایندگان مذکور را مردم برمی‌گزینند و شش تن دیگر را که عنوان سناتوری دارند، فرماندار کل با توصیه و مشورت نخست‌وزیر به این سمت منصوب می‌کند. رهبر حزب حائز اکثریت در مجلس، نخست‌وزیری و مسئولیت اجرایی کشور را برعهده دارد.

مردم و تاریخ. جمعیت کشور سنت وینسنت و گرنادین ۱۰۹هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۲۸۰ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. روند افزایش جمعیت این کشور ۲.۴- درصد است و ۷۵ درصد از این تعداد روستانشین‌اند و ۸۲ درصد از آنان را سیاهان افریقایی‌تبار تشکیل می‌دهند. ۹۶.۵ درصد از مردم آن پیرو آیین مسیح‌اند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. آراواک‌ها و کاریب‌ها نخستین بومیان ساکن این جزایر بوده‌اند. کریستف کلمب روز ۲۲ ژانویۀ ۱۴۹۸‌م به جزیرۀ سنت وینسنت وارد شد و با استقبال سرد و ناخوشایند کاریب‌ها رو‌به‌رو شد. انگلیسی‌ها در ۱۶۲۷ در بخش‌هایی از این جزیره ساکن شدند و فرانسوی‌ها نیز بخش‌های دیگری از آن را تصرف کردند. ورود بیگانگان اروپایی به جزایر مزبور با مقاومت و مبارزۀ خونین کاریب‌ها روبه‌رو شد و این وضع تا قرن ۱۸ ادامه یافت. این سرزمین مدتی در تصرف فرانسه بود و در ۱۷۸۳ به تصرف کامل انگلستان درآمد و بردگان افریقایی در کشتزارهای آن به کار گمارده شدند. این کشور در ۱۹۵۸ به فدراسیون هند غربی پیوست، در ۱۹۶۹ به خودگردانی داخلی نایل آمد، و در ۲۷ اکتبر ۱۹۷۹ به استقلال کامل دست یافت.

 

  1. Windward
  2. Lesser Antilles
  3. KingsTown
  4. Soufriere
  5. Mesopotamia
  6. Orange Hill
  7. Wallibou
  8. Grenada
  9. Bequia
  10. Union
  11. Mustique
  12. Port Elizabeth